PNF
PNF (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation) to skuteczna metoda rehabilitacji, która pierwotnie została opracowana z myślą o leczeniu schorzeń neurologicznych, szczególnie mózgowego porażenia dziecięcego. Obecnie udowodniono jej efektywność również w przypadku różnych zaburzeń układu kostno-mięśniowego. Celem metody PNF jest przygotowanie pacjenta do wykonywania codziennych czynności i osiągnięcie jak największej samodzielności. Terapia ta opiera się na neurofizjologicznych zasadach wykonywania ruchów i ich rozwoju w życiu człowieka, wykorzystując te zasady do odzyskiwania utraconych lub kształtowania zaburzonych umiejętności ruchowych.
Metoda PNF wykorzystuje różne funkcje receptorów, co pozwala przyspieszyć reakcje zwrotne z układu nerwowego
Nazwa metody wskazuje na jej charakterystyczne oddziaływania:
- Proprioceptywna: Stymuluje głównie receptory czucia ruchu i pozycji ciała.
 - Nerwowo-mięśniowa: Angażuje elementy wspólne między mięśniami a układem nerwowym, takie jak synapsy, jednostki motoryczne i białka mięśniowe.
 - Torowanie: Wprowadza elementy nauki motorycznej, motywując pacjenta i pomagając mu osiągnąć nowe funkcje.
 
Podstawowe zasady rehabilitacji metodą PNF obejmują:
- Odnalezienie najsilniejszych stron pacjenta.
 - Wykonywanie ćwiczeń bez bólu.
 - Stworzenie sprzyjającego środowiska terapeutycznego.
 - Rozpoczęcie terapii od aktywności, które pacjent jest w stanie wykonać.
 - Motywowanie pacjenta poprzez pokazywanie efektów terapii i rozwiązywanie problemów.
 
Terapia PNF polega na zastosowaniu trójwymiarowych wzorców ruchowych w różnych kombinacjach dla różnych części ciała, przy użyciu technik takich jak toniczne skurcze i rytmiczne pobudzanie ruchu, aby osiągnąć pożądane rezultaty rehabilitacyjne.
Metoda PNF – Wskazania i Przeciwwskazania
Wskazania do stosowania terapii PNF w rehabilitacji obejmują:
- Mózgowe porażenie dziecięce.
 - Porażenie nerwu twarzowego.
 - Dysfunkcje i zaburzenia połykania oraz żucia (dysfagia) w logopedii.
 - Stymulacja oddychania.
 - Wady postawy ciała, w tym skolioza.
 - Choroby nerwowo-mięśniowe, np. SMA.
 - Usprawnianie po urazach i kontuzjach.
 - Zespoły bólowe.
 - Choroby zwyrodnieniowe.
 - Rehabilitacja po udarach mózgu.
 
Przeciwwskazania do wykonywania ćwiczeń metodą PNF obejmują:
- Odmowę współpracy z terapeutą.
 - Ciężkie stany chorobowe wymagające hospitalizacji.
 - Ostre stany zapalne.
 - Gorączka.
 
PNF w Schorzeniach Neurologicznych
Metoda PNF pierwotnie została stworzona z myślą o pacjentach z chorobami neurologicznymi, takimi jak mózgowe porażenie dziecięce. Jest to skuteczne narzędzie w arsenale metod neurofizjologicznych, które pozwala poprawić jakość życia tych pacjentów, umożliwiając im naukę nowych umiejętności i modyfikację istniejących. Pomaga to w pełniejszym uczestnictwie w życiu codziennym. W przypadku pacjentów neurologicznych, rehabilitację należy rozpocząć jak najwcześniej i prowadzić systematycznie z pełnym zaangażowaniem ze strony terapeuty i pacjenta, co jest zgodne z filozofią PNF. Na przykład po udarze mózgu pomaga odzyskać umiejętność samoobsługi, chodu i samodzielnego zmieniania pozycji, które są głównymi celami rehabilitacji.
PNF w Schorzeniach Ortopedycznych
W przypadku schorzeń ortopedycznych, zespołów bólowych i urazów, głównym celem jest zazwyczaj eliminacja bólu i przywrócenie pacjentowi zdolności do prowadzenia normalnego trybu życia. Metoda PNF, poprzez stosowanie wzorców ruchowych i technik, pozwala na odzyskanie pełnego zakresu ruchu, siły mięśniowej i umożliwia powrót do aktywności, takich jak uprawianie sportu, zwiększenie prędkości chodu czy właściwe trzymanie sprzętu sportowego, jak np. rakieta tenisowa.