Kinezyterapia
Termin kinezyterapia wywodzi się od greckiego słowa „kinesis”, które tłumaczy się jako ruch, zatem kinezyterapia to leczenie ruchem. Ruch jest naturalną potrzebą człowieka. Jest niezbędny w kształtowaniu prawidłowego rozwoju organizmu w okresie dziecięcym i młodzieńczym, utrzymaniu sprawności fizycznej i psychicznej w wieku dorosłym oraz zapobieganiu chorobom i niekorzystnym skutkom starzenia się organizmu w okresie starości. W fizjoterapii ruch wykorzystuje się w celach terapeutycznych we wszystkich schorzeniach narządu ruchu oraz innych układów organizmu, np.:
- w dolegliwościach bólowych narządu ruchu;
- w ograniczeniu ruchu w stawach;
- w zmianach zwyrodnieniowych narządu ruchu;
- w niedowładach, porażeniach;
- w korekcji wad postawy;
- w stanach przed- i pooperacyjnych;
- po amputacjach;
- po urazach narządu ruchu, np. złamaniach, skręceniach;
- w chorobach reumatycznych, np. reumatoidalne zapalenie stawów (RZS);
- w chorobach neurodegeneracyjnych, np. demencja starcza, choroba Parkinsona, choroba Alzheimera;
- w chorobach układu krążenia, np. nadciśnienie tętnicze, żylaki, zakrzepica, udar mózgu;
- w chorobach układu oddechowego, np. astma, odma opłucnowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP).
Warunkiem uzyskania pozytywnego efektu terapeutycznego jest właściwy dobór ćwiczeń pod względem rodzaju, częstotliwości i intensywności w zależności od chorób i dolegliwości pacjenta. Właściwie prowadzona rehabilitacja ruchowa jest nieodłącznym elementem procesu fizjoterapeutycznego.
„Ruch zastąpi prawie każdy lek, podczas gdy wszystkie lekarstwa razem wzięte nie zastąpią ruchu.”
Wojciech Oczko